Het is u wellicht niet ontgaan: het is een beetje warm en droog de laatste tijd. Zo droog dat er op Facebook oproepen worden verspreid om schaaltjes water buiten te zetten voor vogels en kleine dieren. Steevast met een foto van een zieltogende raaf of een schattige egel erbij, nooit van een rat. En er wordt ook nooit bij vermeld hoe geweldig muggen gedijen in kleine stilstaande plasjes. Enkel de relevante informatie wordt meegegeven. Dat heet goeie marketing.
En met succes, zo blijkt: ondanks alle waterbesparende maatregelen ligt ons waterverbruik de voorbije weken nog steeds even hoog als anders. De enige mogelijke verklaring is dat al het water dat we opsparen, massaal naar waterschaaltjes voor de lieve egeltjes gaat. Ik stel me een spoor van porseleinen kommetjes voor, versierd met inheemse bloemmotieven, kronkelend doorheen de Hobokense Polder. Dorstige egeltjes slepen zich er moeizaam naartoe. De dankbaarheid glimt in hun oogjes. Eindelijk water! Hartverwarmend.
Ik vermoed trouwens dat de waterbedeling hier ergens in de buurt gebeurt, want elke avond zodra het begint te schemeren, hoor je het onmiskenbare “pssssjt – pssssjt – psssjt” van tuinslangen die waterschaaltjes vullen. En dat duurt! Wel bizar dat overdag niets van die schaaltjes terug te vinden is, maar wellicht moeten die dan afgewassen worden om ’s nachts weer te kunnen gebruiken. Sinds de oproep tot spaarzamer verbruik stel ik waterverbruik uit indien het niet dringend is. Dat gaat niet van harte. Ik snak naar verkoeling in een zwembad, ik ruik niet fris, onze auto ligt onder een meter stof en de tuin is maar één cactus verwijderd van een eigen Ennio Morricone-soundtrack. Het irriteert me mateloos. Maar als ik dan zo’n berichten lees als vandaag, dan is het dat allemaal waard. Dan voel ik me helemaal niet stom, stinkend in mijn vuil kot met afgestorven gazon. Ik weet dat ik een verschil heb gemaakt. Alle respect voor de waternimfen van het Polderbos. Laat die tuinslangen maar extra lang lopen vanavond, ik stel de douche nog wel een dagje uit.
留言