De officiële Franse dienst voor adoptiekinderen in het departement Seine-Maritime heeft een bijzondere aanpak voor het plaatsen van probleemkinderen. Adoptiekinderen die owv hun problematiek (psychisch, fysiek,…) niet geaccepteerd worden door eerste keus hetero-kandidaatouders, worden doorverwezen naar tweede keus homo-kandidaatouders.* De verdediging voor deze strategie: “Homo’s zijn afwijkend, zowel sociaal als biologisch, dus moeten ze zich ook openstellen voor kinderen met een afwijkend profiel.” Beggars can’t be choosers. Ik heb geen kinderen. Dat is een bewuste keuze. Mocht ik ooit van gedachte veranderen, dan sta ik open voor adoptie- of pleegouderschap. Liefst van een fysiek en psychisch gezond kind. Dat is de droom van elke ouder, toch? En als ik dan toch mag kiezen: liefst blank. Niet uit racisme; al ben ik blij als die zin je deed steigeren. Uit angst. Elke ouder is gedoemd vroeg of laat zijn kind voor de wolven te gooien en te hopen dat het goed komt. Dat het weerbaar is. Maar hoe bereid ik als Westerse autochtone bleekneus mijn intelligente Syrische dochter voor op negatieve stereotypering op school? Hoe leer ik mijn onzekere Rwandese zoon dat hij niet anders is als de verschillen tussen ons al zo zichtbaar zijn? Dat is misschien toch wat te hoog gegrepen voor een onervaren ouder. Dus liever blank. Maar stel nu dat na enkele jaren dat probleemvrije blanke kind zich out als homo? Of als transgender? Mag ik hen dan inruilen voor een hetero-cis-exemplaar? Niet uit homo- of transfobie. Uit angst. Hoe overtuig ik als hetero-cis-vrouw mijn trans-dochter dat zij geen rariteit is als mensen haar voor de tigste keer vragen “wat hij nu is”? Hoe troost ik mijn volwassen zoon wanneer een officiële instantie zijn kinderwens ondergeschikt maakt aan dat van een ander, enkel omdat hij verliefd is geworden op een man? Hoe overtuig ik hen beiden van het belang van liefde, warmte en genegenheid als dat van hen wordt weggezet als “tweede keus”?
Gelukkig hoef ik me daar allemaal geen zorgen over te maken. Het hokje van de gewenste blanke hetero-cis-ouder zit me als gegoten. Mocht ik het willen, dan kreeg ik een blank niet-problematisch heterokind. Eerste keus.
* De Morgen, 20/06/2018: Franse homo’s krijgen probleemkinderen bij adoptie.
Comments