JOLINDA

Ze heet Jolinda en is op zoek naar een oudere, lieve man. Aangenaam gezelschap voor vriendschap, misschien meer. Ze belooft een leven vol cinemabezoekjes en gezellig uit eten gaan. De gewone dingen des levens. Arme Jolinda. Ze heeft geen idee hoe ver ze naast haar doel heeft geschoten door mij te mailen. Ouder. Man. Lief. Ik neem me voor het arme schaap een mailtje terug te sturen. Ze kan blijkbaar wel wat hulp gebruiken. “Lieve Jolinda, er zijn vast nog oudere lieve mannen, maar je bent deze keer helaas terecht gekomen bij een nog-niet-helemaal-oude niet-zo-heel-lieve niet-zo-heel-mannelijke vrouw. Maar ik kan je misschien wel helpen. Ik ken zelf wat van marketing en direct mailing. Het zou je vooruit helpen als je je databank een beetje beter organiseert. Maak een onderscheid op leeftijd. Geslacht. Lief-zijn. Zorg wel dat je nog in orde bent met de GDPR: iedereen in je databank moet uitdrukkelijk zijn/haar goedkeuring hebben gegeven om in jouw databank te staan. Gezien het gezochte profiel denk ik niet dat mijn gegevens een echte aanwinst zijn, dus je mag de mijne alvast schrappen. Dat scheelt toch weer een fiche die ingevuld kan worden met gegevens van een interessantere kandidaat. Ik wens je nog veel succes met je zoektocht.” Ik stel me het gezicht van Jolinda voor. De opwinding wanneer ze een melding van haar mailbox krijgt: iemand heeft gereageerd! De spanning wanneer ze mijn bericht opendoet: welke man wil met haar uit? En dan de teleurstelling. Geen oudere man die met haar naar de cinema wil en iets wil gaan eten. Wel een betweterig wicht, die zich nog een beetje vrolijk zit te maken over haar gebrekkige marketing-skills. Arme Jolinda. Misschien verstuur ik die mail toch maar beter niet. Het zou heel verkeerd kunnen vallen. Maar vandaag denk ik aan Jolinda. En als ik een oudere, lieve man tegenkom, die op zoek is naar aangenaam gezelschap, cinemabezoekjes, gezellig uit eten gaan en misschien meer, dan zal ik hem zeker de link van haar webcam doorgeven.