Er komt veel kijken bij een nieuw huis. Verbouwen, maar daarnaast heb ik al jaren alle nieuwe “meubilaire” aankopen vooruitgeschoven. Er kwam geen nieuw gerief in het oude appartement, want dan moeten al die spullen nog minstens een verhuis overleven en stel je voor dat er dan iets mee gebeurt…! Dus bleven we verder aanmodderen met een tweezitje met kattekrabpoten en een 4-, 5- en heel af en toe 6-delig servies.
Nu zijn we eindelijk verhuisd en kan het aankopen beginnen. Ik weet al héél lang welk servies ik wil. Een paar jaar geleden heb ik het opgepikt in een reclamefolder en het heeft me sindsdien niet meer losgelaten. Dus op een zaterdag sleur ik mijn lief mee naar de winkel. Daar stond het, perfect uitgestald op een even perfecte feesttafel in afwachting van perfecte gasten die nooit zullen aanschuiven. Het was prachtig. En duur.
Ik weet niet wat een normale prijs is voor een servies maar ik weet wel wat ik verdien, wat mijn lief verdient, welke kosten er nog gemaakt “moeten” worden om van ons huisje ons droomhuis te maken en welk totaalbedrag naar borden en glazen zou gaan die uiteindelijk maar 3-4 keer per jaar echt allemaal uit de kast zouden worden gehaald, waarschijnlijk wanneer ik de keukenkasten uitkuis.
We zijn uiteindelijk toch maar weer bij de blauw-gele keten beland, waar ze niet mijn droomservies hadden, niet mijn feesttafel, maar wel iets dat paste binnen mijn budget. Tering en nering.
Vandaag toonde Macron trots het nieuwe servies van het Elysée. Geschatte kostprijs gaat van 50 000€ (volgens Elysée) tot 500 000€ (volgens Le Canard Enchaîné). Ik ben blij voor hem. Blijkbaar heeft hij zijn droomland al verwezenlijkt.
Comments